Paulussie
9 augustus 2017 - Tarvisio, Italië
Vandaag een sentimental journey gemaak. Mijn tocht volgde eigenlijk de rivier de Drau. Maar met een kleine omweg reed ik langs de Millstättersee. Hier kwamen allerlei herinneringen terug. De enorme kloof op de weg naar Spital waar we in mijn gevoel heel lang doorslingerden, bleek slechts 2 km.
Bij Seeboden zag ik mezelf weer verbrand door de zon akelig zijn. Ik kwam pal langs het strandje waar we die dag waren.
En bij Millstatt stond-ie er nog; de duiktoren waar ik vanaf spuugde. Precies op de arm van een Duitser. (Dat was mijn verlate bijdrage aan het verzet.)
Aan het eind van het meer begint de weg verschrikkelijk te klimmen. Door een bos. En plotseling wist ik het weer. In dit bos zat Paulus de Boskabouter achter iedere boom.
Ondanks de moordende klim ben ik boven gekomen. Eucalipta zat me namelijk
op de hielen.
Bij Seeboden zag ik mezelf weer verbrand door de zon akelig zijn. Ik kwam pal langs het strandje waar we die dag waren.
En bij Millstatt stond-ie er nog; de duiktoren waar ik vanaf spuugde. Precies op de arm van een Duitser. (Dat was mijn verlate bijdrage aan het verzet.)
Aan het eind van het meer begint de weg verschrikkelijk te klimmen. Door een bos. En plotseling wist ik het weer. In dit bos zat Paulus de Boskabouter achter iedere boom.
Ondanks de moordende klim ben ik boven gekomen. Eucalipta zat me namelijk
op de hielen.
Foto’s
2 Reacties
-
Ben en Anika:9 augustus 2017Dat verhaal ken ik helemaal niet! Wanneer heb jij over een Duitser staan spugen??
-
Annelies:9 augustus 2017Ik ken dat verhaal van die Duitser ook niet! Wel van Paulussie natuurlijk. Dat was altijd wel heel spannend in dat bos. Dat je dat nog allemaal herkent!
