Tutto solo

He is bijna drie weken geleden dat ik Nijverdal uitfietste. Tijd om de balans op te maken. Hoe is het om helemaal alleen op reis te zijn. 
Het grote verschil is dat je jezelf anders opstelt. Vanaf de eerste kilometer ben ik begonnen tegenliggers te observeren en te groeten. Door even proberen contact te leggen ontstaan al mooie momenten. 
Toch wordt ik regelmatig verbaasd en overtreft. 
Als ik 's ochtends de eerste kilometers heb weggetrapt stop ik om een kop koffie te maken. Ik rommel wat met mijn spulletjes maar wordt dan 'gestoord' door een meisje dat met veel enthousiasme me even vanaf haar fiets wil begroeten. 
Of de gepensioneerde boer die uit het veld komt waar hij zijn drie koetjes even geïnspecteerd heeft en al vanaf afstand uitbundig naar me begint te zwaaien. Dit doet hij overigens in lederhosen; wanneer komen die op de wereld erfgoed lijst voor ze uitsterven. 
En vanmiddag nog krijg ik van een Italiaanse mevrouw een super relaxte stoel aangeboden als ik me het op een soort bankje een beetje comfortabel probeer te maken. 
Zo heb ik dagelijks contact met lieve leuke mensen die mijn pad kruisen. 
Dat is een enorme ervaring die het experiment meer dan waard maken.