Heet!

Mijn meester op de lagere school vertelde al dat de Po- vlakte erg heet is. Daar fiets ik nu ruim veertig jaar later. Het is waar. Het is bloedheet. En 's avonds stikt het er van de muggen. Dus als ik niet in m'n tentje kruip wordt ik opgevreten. En in m'n tentje stik ik van de hitte. 
Daarom besluit ik om de Po- vlakte te ontvluchten. Ik neem de trein.
Ik kom aan in Modena en moet nog maar vijftig kilometer fietsen naar een camping. Een camping op ruim zevenhonderd meter. 
En hier gaat het mis. Ik begin te laat (vanwege de trein) en ik heb de vorige dag te veel gereden en ik eet te weinig vanwege de hitte. 
Zo kom ik tot stilstand. Het dorpje waar ik doorrijd heeft het centrum honderd meter omhoog. Het doel voor vandaag ligt vijftien kilometer verderop. Mijn benen willen niet meer. Mijn hoofd is gestopt met functioneren. Dus kan ik niet beslissingen wat nu. Ik sta daar minstens tien minuten en kan niet beslissen.  Gelukkig is er een wielrenner die me wijst op de geweldige dorpspomp met heerlijk water. 
Dankzij hem weet ik wat ik moet doen. Ik fiets met m'n laatste krachten de honderd meter omhoog en vind een winkeltje waar ik cola en druiven koop. Die maak ik soldaat op het dorpsplein waar een vrolijke bedrijvigheid heerst; Vanavond is het dorpsfeest.
Na een uurtje ga ik weer op pad. Hoewel ik nog niet zo fris (van de cola) en fruitig (van de druiven) ben als ik zou willen,  bereik ik het dorp van mijn eindbestemming. Om vervolgens nog drie kilometer naar de camping te moeten met een percentage van 10%.
Dat brengt ons bij de les voor de vakantiefietser van vandaag. De geplande camping, het hotel, de B&B ligt altijd minstens drie kilometer verder dan gedacht en is uitsluitend te bereiken via een klim van minstens 10%.